çünkü isyan bıçağıdır böğrüme saplanan sancı
çünkü harcımı öfkeyle, imanla karıyorum
ve kederin
ve solgun yüzlü işçilerin üzerine
dağbaşlarının hırçınlığı savruluyor benden.
çünkü beni ateşiyle dimdik tutan kin
çünkü benim gözbebeklerimde tutuşan şafak
miting afişleri
cesur pankartlar
ve binlerce militan
derin denizlerin aydınlığı
zorlu sabahlar
gökyüzü ve lâle
sıkılmış bir yumruk gibi giriyoruz hayata.

çünkü ben sevdiğim kızı
yaşamak gibi
halkrm gibi sevdiğim kızı
/ki şiirini yazamayan
ve türküsünü söyleyemeyen halkım gibi
binlerce ve binlerce kurşunlanan halkım gibi
zincirlere vurulan
savaşlara yollanan
vergilere bağlanan halkım gibi
felç ofmuş yalnızlıklara bırakarak
büyük acıların ve gözyaşının içine bırakarak
şiirlerimin bir bıçak gibi ışıldadığı
devrim türkülerini
ve başkaldırmayı öğreten dudaklarını
bir kere olsun öpemeden
bir kere olsun tutamadan kaygısızca
serin bir yaz gecesi gibi ürperen ellerini
hatta boynunu ve ayak bileklerini
bilemeden bilemeden bilemeden
vurdum yüreğimi şanlı kavgaya
barışın ve özgürlüğün dağlarına yürüyorum işte

/yiğitsen uslandır beni
ey yasakların
kahpeliğin
ve soygunların koruyucusu
türkü çağıran kızlarımı sustur
ve kahraman oğullarımı,
mezar kaza kaza kederli, kızgın
tohum serpe serpe hünerli
ve sömürüle sömürüle bomboş
ve açlığın
ve zulmun izlerini
derin uçurumlarında taşıyan ellerimi
nacaklara ve tırpanlara sarılan ellerimi
mavzerlere sarılan ellerimi
zincirlere vur gücün yeterse.
ama adına yaşamak dersen
ot gibi, saman gibi yaşamak dersen
bir solucan gibi yerlerde sürünerek
ezilerek
horlanarak
sömürülerek
re-zil-ce

çatlayan tomurcuğun
doğan çocuğun çığlığını duymadan
gül benizli sevgilinin
titreyen göğüslerini öpmeden doyasıya
korka korka
yana yana
her gün biraz daha derinden
her gün biraz daha kapkara duyarak ölümü
aç ve arkasız
köpekleşerek
yaşamak dersen
bu yürek
çat diye çatlasın be!
gelgelelim parlayan güneşi
emekçi halkların
kahraman halkların güneşini
şehvetle içine dolduran toprak
şimdi sımsıcak
şimdi ulaşılmaz
şimdi olgun meyvalarla dolu
bahar bahçelerini salmaktadır dünyaya,
ve gül benizli sevgililerin dudaklarında hayat
bizi aşka ve kavgaya çağırmaktadır,
bıçak kemiğe dayandığı
ok yaydan fırladığı için değil
/bu bezirgan saltanatı
bu zulum bitsin diye

ağaran günler için
yeni bir dünya uğruna
yüzlerinde cesaretin onuru
ve imanlı gücü dövüşen dünyanın
emperyalizme karşı dövüşen dünyanın
ve ölüme
gülerek koşan genç savaşçıların
al bayrakları dalgalansın
dalgalansın dalgalansın
kinle boğuşan yorgun yüreği
aydınlansın diye anamın.
felaketler geçirmiş anamın
dişleri dökülmüş kederli ağzı
ağlamaya hazır gözleri
safrası
ve sonsuz
ve dağlar eriten sabrı,
merhameti
yani bir bütün halinde insanlığımız
yunsun, arınsın diye duru pınarlarda
alın terinin namusu kurtulsun diye
kurtulsun diye sıcak somun
acı soğan
ve çiçekli basmalar
ahdettik
vefa ettik
kelle koyduk
ölen ölür dostlar
düşmanlar heyy
kalan sağlar
….
..
.
1969-70

Gururla Bakıyorum Dünyaya..

Orhan Kotan

Ya senden çok uzak olmalıydım
Aramızda aşılmaz engeller olsun istiyordum
Büyük dağlar,derin denizler olsun istiyordum.
Sana gelmeye gücüm yetmemeliydi
Çaresizliğimin bütün hıncını mesafelere yüklemeliydim
Dağda yanan bir çoban ateşi gibi
Gökte bir yıldız gibi
Seni görmeli
Seni yaşamalı ve senden çok uzaklarda olmalıydım

Biliyorum güzelliğin yer altı nehirlerine benzer
Biliyorum bir sır gibi güzelsin
Hani anlatılmaz duygular vardır
Hani şarkılar vardır
Sevip söyleyemediğimiz
Şiirler vardır unuttuğumuz
Aşina çehreler vardır hani
Zaman zaman hatırlayamadığımız
İşte sen o kadar güzelsin
Ve ben o kadar karanlıklar içindeyim ki
Şunlar ellerindir diyorum,tutamıyorum
Şunlar gözlerindir diyorum bakamıyorum.
Düşün kahrımdan ölmeliyim artık
Ölemiyorum.

İnanmak var olmaktır,bilirsin
İnandığımız şeyler için yaşayalım
Nice sabahlar,nice aydınlıklar
Gelecek nice günler için yaşayalım.

Sarı gülleri seversin
Sarı karanfilleri seversin
Sarı kasımpatılarını
Sarı bir dünyayı seversin
Ben sende olan bütün renkleri seviyorum
İşte tek farkımız bu
Yoksa hiçbir şey önemli değil bu dünyada
Senden başka.
Ne zulümler
Ne kavgalar
Ne günler,ne geceler hiçbiri önemli değil
Sen yaşadıkça.
Ve yaşamak hiçbir zaman
Bunca güzel olmayacak
Sen yaşadıkça.

Bir kalbim var et,kan,sinir
İki gözüm var seni görür
Ayaklarım sana gelir
Ellerim seni arar
Bir dünya ki kocaman
Bir evren ki sonsuz
Sen olmasan neye yarar

Şimdi söyle bana bütün çirkinliğimi
Yalanlarımı
Kötülüklerimi yüzüme vur artık
Utandır beni yaşadığıma
Çaresizliğimi suratıma bir tokat gibi indir
Yanağımda beş parmağının izi kalmalı
Sonra geç karşıma
Olanları unutalım
İki eski dost gibi
Her şeye yeniden başlayalım
Yeniden yaşayalım geçmiş,gelecek bütün yılları
Bütün keder ve sevinçleri paylaşalım
Sana sevinç düşsün,bana keder
Benim ellerimde kanlı diken yaraları
Senin ellerinde kanlı güller.

Bir yere yaklaşıyoruz
Kulağıma sesler geliyor
Bir gemi demir alıyor olmalı
Belki bir adam ölüyor
Ne biliyorsun
Belki de bir sona yaklaşıyoruz
Yum gözlerini her şeyi zamana bırak
Yum gözlerini nasılsa akşam olacak

Korkma yaklaş karanlığa
Orda ben varım
Çaresizliğimize,zavallılığımıza
Gel,beraber ağlayalım.

Karanlığın Çağırışı..

Ümit Yaşar Oğuzcan

Üşüsem kim sarar beni?
Yalnızsam kim sorar beni?
Bu yalnızlık yorar beni
Özlerken sıcaklığını dostum.

Sigaramda ateş sendin
Dünyada son bitiş sendin
Derdime derman yetiş sendin
Özlerken sıcaklığını dostum

Ferman yazdırdın bana
Büyük acı kazıdın bana
Aslında alın yazındım sana
Özlerken sıcaklığını dostum

Sendin güneş gibi doğan
Sendin o rahmet gibi yağan
Sendin beni sensizlikte boğan
Özlerken sıcaklığını dostum

Yine olsak seninle arkadaş
Yine aynı yolda yoldaş
Göbeğimiz bir kesilmedi ama kardaş
Özlerken sıcaklığını dostum

Sil baştan yaşasak her şeyi
Döner misin bana eskisi gibi
Ne çok özlediğimi söylesem seni
Özlerken sıcaklığını dostum

Aradım yalnız gecelerimde
Sen vardım tüm hecelerimde
Aklım yine kaldı sende
Özlerken sıcaklığını dostum

Yine borç versen bana
Hiç koşulsuzca gelsen bana
Neler verirdim görsen sana
Özlerken sıcaklığını dostum

Aynıydı her şeyimiz bir
Artık aç kapıyı içeri gir
Sana yazıyorum bir, bir
Özlerken sıcaklığını dostum

Bekledim aradım yanımda yoktun
Bazen hiç yok, bazen de çoktun
Gün geldi işte benden koptun
Özlerken sıcaklığını dostum

Kara yazdırdın ak sayfalara
Verdim gönlümü sana, ruhumu da
İstesen gelirim binlerce kez daha
Özlerken sıcaklığını dostum

Nerede senden kalan sıcaklık
Yaşıyorken sensiz bir yalnızlık
Sensiz yaşıyorum büyük sessizlik
Özlerken sıcaklığını dostum

Olsaydın soğuk gecelerimde güneş
Olsaydın bağrımda yanan ateş
Olmadın bir gün yürekten kardeş
Özlerken sıcaklığını dostum

Sensiz ben büyük bir yastım
Feryat sen ben ise dostun
Ben yalnızken bir taştım
Özlerken sıcaklığını dostum

Özlem duyarken bir tek gülüşüne
Depremler yaşarken küsüşüne
Hasret kalmışken muhteşem dönüşüne
Özledim sıcaklığını dostum.

Özlerken Sıcaklığını Dost..

Mehmet Avcı

Asırlık kahırlar gömülü bedenimde
Bir damla öfke bir yudum günah
Susuyorum sana
Konuşamıyor yanıyorum
Sağma közlerini gönlümün deltasına
İklimim sadedir güneşim renksiz
Solar sular tutunamaz coğrafyama

Yağma boşuna mevsimlerden gene kış
Arta kalan bir avuç yalnızlık bir tutam tuz
Değme duvarlarıma bir zahmet
Varlığın değil midir yokluktan ibaret

Zindandan bir kuyu dipsiz bir sarnıç
Ellerim göğsümde yapış yapış
Dudaklarda asılı içli bir dua
Heybemde kırık dökük bir bakış

Sunuyorum keyfe çekilmiş ölümlerimi
Yoğruluyor hasretin gönlümün hamurunda
Gene yıkık duvarlarım kapım gene eski
Değişmedim sendeyim seninleyim

Nem..

Tayfun Köseoğlu